Mirte goes Europe dag 14 t/m 17
Door: Mirte Bouman
Blijf op de hoogte en volg Mirte
17 Juli 2015 | Slovenië, Ljubljana
Ik moest om uiterlijk 10 uur uitchecken en na een geweldige selfie gemaakt te hebben met de hosteleigenaar (ik haat selfies maar voor hem maakte ik een uitzondering) ging ik op we naar het station. Lekker een half uurtje lopen met een backpack die steeds zwaarder lijkt te worden op m'n rug. Om half 1 vertrok de trein naar Ljubljana (ik weet nog steeds niet echt hoe je dit uitspreekt maar oke) dus ik moest best even wachten op het station.
De treinreis was gelukkig niet zo lang: om 15.10 uur was ik in de stad. Toen moest ik weer een half uur lopen :(. In het hostel werd ik gelukkig vriendelijk verwelkomd. Dit hostel was echt compleet anders dan alle vorige. Heel het jaar is het een soort kostschool/opvang voor kinderen en in de zomer wordt het omgetoverd tot hostel. Overal hingen tekeningen van kinderen en ook de kamers waren heel vrolijk beschilderd - een beetje zoals de kinderafdeling van een ziekenhuis. Ik sliep deze keer op een kamer met alleen maar meiden. Een keertje niet wakker worden tussen allemaal boxers dus.
In Ljubljana is een kasteel op een berg in het midden van de stad en daar wilde ik graag naartoe lopen. Ik kreeg van iemand van de receptie tips over hoe ik het beste kon lopen, maar na 2 minuten had ik al spijt haha. Ik dacht dat ik wel wat gewend was, maar het was echt superstijl en zwaar. Uiteraard gaf ik niet op en na een kwartier zwoegen kwam ik aan bij het kasteel. Het was niet echt waar ik op hoopte... Het uitzicht was heel mooi maar het hele kasteel was omgebouwd tot iets mega toeristisch met restaurants en cafés en je moest betalen om een torentje te beklimmen. No thanks. Ik was dus al snel weer weg. Ik liep wat door de stad heen, die best klein is, en ging eten bij een pizzeria die me getipt was. De pizza was prima, maar die in Zagreb was veeeel beter. Ik voelde me een beetje doelloos en het was koud aan het worden dus ik ging maar snel terug naar het hostel. Op de kamer waren nog drie andere meiden en we hebben een beetje zitten kletsen. Daarna ging ik op tijd slapen.
Dag 15
Ik werd om 6 uur al wakker door allemaal vogels (meeuwen?) buiten die keiveel herrie maakten. Niet zo tof. Om 11 uur zou een gratis wandeltour door de stad beginnen en een meisje uit de kamer wilde die ook doen, dus gingen we samen.
Ljubljana is echt heel erg klein ,maar de tour duurde toch nog zo'n 2,5 uur. Daarna had ik alle gebouwen, bruggen en pleinen wel gezien en besloot ik te lopen naar een groot park om daar de rest van de middag te zitten. Ik heb wat gelezen en een beetje geslapen - wat wel nodig was na een slechte nacht. Het voelt een beetje stom om 'niks' te doen in een stad, maar ik merkte dat dat eigenlijk best fijn was na twee weken iedere dag lopen. Er kwam in het park nog een kerel naar me toe die een gratis voetmassage aanbood... Haha nou nee alsjeblieft niet.
De rest van de dag was niet zo bijzonder; ik ben wat eten gaan halen en heb op de kamer in het hostel gezeten.
Dag 16
Weer werd ik vroeg wakker van die gare vogels... Ik moest er sowieso wel vroeg uit (maar niet om 6 uur!) want de bus richting Bled zou om 9 uur vertrekken. Ik zwoegde weer de stad door richting het station. In de bus zat voor me een MEGA klef stelletje dat gewoon anderhalf uur heeft zitten zoenen en strelen en kots. Niet oke op 30 centimeter afstand.
Na 1,5 uur rijden kwam de bus aan bij Bled (of Lake Bled). Dit is dus een meer, niet zo groot, met in het midden een klein eilandje met daarop een kerk. Bij het informatiecentrum kon ik m'n backpack gelukkig gratis dumpen en ik besloot maar gewoon rondom het meer te lopen. Tussendoor voelde ik twee nieuwe blaren opkomen die ik heb voorzien van pleisters. Inmiddels zat de helft van m'n tenen in de pleisters.
Na iets minder dan twee uur lopen was ik weer bij het beginpunt. Ik kocht wat broodjes en perensap met stukjes (bah) en ging die langs het water opeten. Er zwommen wat zwanen en eenden in het water en heel de tijd hebben Chinese toeristen daar foto's van gemaakt. Van een paar zwanen?!
Om 2 uur nam ik de bus vanuit Bled naar Lesce, een dorpje iets verderop waar mijn trein richting München zou vertrekken. Ik moest een keer overstappen, op Villach, en uiteindelijk kwam ik om kwart voor tien 's avonds aan in München. Ik stapte het (hele grote) station uit en liep naar de tramhalte. Daar zaten allemaal rare oude dronken mensen (ik denk zwervers?) op een bankje. Overal rondom het station liepen nog meer dronken mensen, zo ook een jongen van nog geen 25 met z'n broek op z'n knieën die om geld bedelde. Het was echt heel naar om te zien, ik had dat nog nooit ergens anders meegemaakt. Gelukkig kwam de tram snel.
In München sliep ik ergens wat The Tent heet. Het was geen gewoon hostel, maar een grote tent waar je kon slapen op een matje of een bed. Ik dacht lekker stoer te zijn en had gekozen voor een matje (want goedkoop) en ik kreeg er bij de receptie al meteen vijf dekens bij zodat ik daar nog op kon liggen. Het matje was namelijk niet dikker dan twee centimeter. Toen kreeg ik toch wel een beetje spijt haha. Ik voelde me er al niet helemaal op m'n plek - het was een beetje een alternatief gedoetje daar. Toch ging ik nog even bij het kampvuur zitten en heb wat gekletst met een groep meiden uit Liverpool en een jongen uit Londen. Rond 12 uur ging ik naar 'bed'.
Toen had ik de slechtste nacht ooit. Om 1 uur zou het helemaal stil moeten zijn en gingen alle lichten uit. Die lichten gingen inderdaad uit, maar stil was het allesbehalve. Naast me lag namelijk een kerel gruwelijk te snurken. Echt, papa is er niks bij. Na ongeveer een uur wakker gelegen te hebben, had ik het inmiddels ook ijskoud (ondanks al die dekens) en was m'n humeur ver naar een dieptepunt gezakt. Ik keek rond of ik ergens anders kon gaan liggen, maar vanuit alle hoeken kwam wel gesnurk. Ik besloot om toch maar te blijven liggen en deed muziek in. Dat hielp echt voor geen meter; het leek wel of iemand een compleet bos aan het omzagen was op tien centimeter afstand. Uiteindelijk heb ik heel de nacht wakker gelegen door het gesnurk, de kou en het harde matje.
Dag 17
's Ochtends had ik het echt helemaal gehad en wilde ik nog maar één ding: naar huis toe. Na 2,5 week iedere dag minstens 10 kilometer lopen, slechte nachten slapen en blaren op m'n voeten had ik écht slaap nodig en die ging ik hier niet krijgen. Ik vroeg nog bij de receptie of ik overgeplaatst kon worden naar een bed, maar die waren allemaal al bezet door scoutinggroepen. Andere hostels in München waren ook niet echt een optie, aangezien bijna alles al vol zat of minstens 25 euro per nacht kostte. Ik had er eigenlijk ook helemaal geen zin meer in. Met kapotte zere voeten zou ik toch niet meer de stad door kunnen lopen en toen dacht ik; waarom ga ik niet gewoon lekker naar huis toe?
En dat deed ik. Het voelde een beetje als opgeven - ik had nog maar vier dagen te gaan, maar zodra ik wegliep van The Tent voelde ik een last van m'n schouders vallen. Met de tram ging ik naar het station en vanaf daar pakte ik de trein naar Düsseldorf, vanuit daar naar Venlo en toen naar Breda. Daar moest ik op de oude vertrouwde 401 stappen richting huis en uiteindelijk kwam ik om half 9 aan op de tol, waar m'n lieve moeder me op stond te wachten!
Dus dat was m'n hele reis door Europa! Ik heb het echt super geweldig gehad, vooral de tijd samen met Leontien. De steden waren allemaal supermooi en leuk, al is Boedapest wel echt de winnaar. Ik vond het steeds zo leuk om te horen wie al m'n verslagen heeft gelezen en om alle reacties te lezen!!
XXX
-
17 Juli 2015 - 16:58
Gon:
Fijn dat je weer thuis bent, jammer van de laatste slaapplaats zeg! Rust maar lekker uit mama zal je vast verwennen. En dit is geen opgeven maar gewoon je verstand gebruiken. Respect! X Gon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley